زبانحال حضرت زینب سلاماللهعلیها با سر مطهر امام علیهالسلام در شام
بخوان حسينِ غريبم، كه سخت دلگيرم نگـاه كن كه ز داغت چه خسته و پـيرم به رحلِ نيزه تو قرآن بخوان عزيز دلم كه بـاز از نـفـس اطهـرِ تو جـان گيـرم چه غافـلـنـد چنيـن مـردمی كه پنـدارند به سنگ كـيـنـۀ خود میكـننـد تحـقـيرم بخوان مفـسـر قـرآن: «لِـيُـذهِبَ عَـنكم» بخوان و شـرح بـده آيـهای ز تطهـيـرم بخوان «وَلـيُّكُـمُ الله» را كه تا از جهـل كسی دگــر نگـشـايد زبـان به تكـفـيـرم كمان ابرويت از سنگِ شاميان بشكست دگر مخوان كه غمت میزند به دل تيرم مخوان كه خون ز گلويت به نيزه ميريزد قسم به قطرۀ خونت، ز عمرِ خود سيرم فرشتگان همه پشتِ سرِ تو صف بستند نمازِ عـشـق بخـوان با صـدای تكـبـيرم چگـونه با تو بگـويم كـه غيـرت اللـهی كشيـده ديـدۀ نـامـحـرمان به تـصـويـرم نوشته است «وفایی» به اشك خونينش كه من رضا به رضـایِ خـدا و تقـديرم |